مادرانگی های من

 50 روز از به دنیا اومدن دختر نازنین می گذره. دخملک تند و تند بزرگ میشه و ما برای اینکه بزرگ شدنش رو ببینیم باید حسابی حواسمون رو جمع کنیم تا لحظه ای رو از دست ندیم. بی حد و حساب روزهای عاشقانه خوبی رو می گذرونیم در حالی که شب بیداری و سختی ها در مقابل این عشقی که دخملک به قلب ما روونه کرده هیچه. از حدود 40 روزگی وقتی باهاش حرف می زنیم بهمون لبخند میزنه. و اونقدر این لبخندها خواستنی اند که نگو.چند روز یهم هست که حسابی پا میزنه و خودش رو میکشه بالا. وقتی تو تختش زیر اویز موزیکال میذارمش کلی بهش نگاه می کنه و از خودش صدای خوشگل درمیاره و حرف میزنه:) همچنان تا سوار ماشین میشیم و حرکت می کنیم تو کریرش راحت میخوابه. دل دردایی که بعد از 1...